گزارشگر ورزشی

شما را نمی‌دانم اما دهه‌هفتادی‌ها تا بچه‌های امروزی را عادل فردوسی‌پور فوتبال‌بین کرد. با گزارش‌های دقیق و داستان‌واری که نه‌تنها از نظر اطلاعات فوتبالی کامل بود، بلکه به جزئیات زندگی بازیکنان نیز اشاره می‌کرد. او کارش را با عشق و علاقه انجام می‌دهد، ثمره‌اش هم این است که چون کارش از دل برمی‌آید، بر دل هم می‌نشیند. شاید باورتان نشود اما نخستین حضور عادل فردوسی‌پور در تلویزیون، برمی‌گردد به اوایل دهه‌ی هفتاد. عادل که در آن روزها جوانی دانشجو بود به مسابقه‌ی هفته آمد. در همان روزها اخبار ورزشی ترجمه می‌کرد برای ابرار ورزشی.
مهندسی صنایع را تا مقطع کارشنااسی‌ارشد در دانشگاه شریف ادامه داد و بعدها به تدریس زبان تخصصی در همین دانشگاه پرداخت. به‌نظر می‌رسد عادل فردوسی‌پور از آن اعجوبه‌هاست که توانست فوتبال را که بیش از هر چیز به آن علاقه‌مند است در مرکز زندگی‌اش قرار دهد و درس و دانشگاه و مهندسی و تدریس را در کنار آن ادامه بدهد.

اگر چه فردوسی‌پور در گزارشگری فوتبال کم‌نظیر است اما تقریباً همه‌ی دوست‌داران فوتبال یا حتی ‌آن‌ها که پیگیر فوتبال نیستند نیز عادل فردوسی‌پور را با برنامه‌ی نود می‌شناسند: انتقادی، هیجان‌انگیز و فوتبالی. چه دوشنبه‌شب‌ها که دوست‌دارانش کار و زندگی‌شان را رها می‌کردند تا با تمام وجود پای برنامه‌‌ی نود بنشینند، برنامه‌ای که فردوسی‌پور از سال 1378 ایده‌ی  آن را در شبکه‌ی سه مطرح کرد و تهیه‌کنندگی، کارگردانی و اجرای آن را بر عهده گرفت. این برنامه سال‌ها جزو بهترین و پرمخاطب‌ترین برنامه‌های صدا و سیما بود.

عادل فردوسی‌پورجز حضور در عرصه‌ی رسانه و دانشگاه، گاهی در دنیای کتاب و ترجمه نیز حضور دارد. موضوع بعضی از کتاب‌ها فوتبالی است و برخی دیگر که با استقبال کم‌نظیر خوانندگان روبه‌رو شده و به چاپ‌های چندم رسیده است، در زمینه‌ی روانشناسی است. «هنر شفاف اندیشیدن» مشهورترین ترجمه‌ی اوست.